Na prośbę Jacka, publikuję tabelę porównującą gazy gaśnicze stosowane w SUG, z dodanym wierszem dotyczącym dwutlenku węgla.
Od razu uprzedzam: nie znajdziecie tu odpowiedzi na pytanie, które są lepsze.
Poniżej wklejam porównanie kilku głównych cech tych dwóch grup gazów. Opracowałam je jakieś 5 lat temu, ale raczej nic się nie zmieniło. No, może poza rosnącą popularnością systemów na gazy obojętne, charakteryzujących się stałym wypływem -> czyli słabnie argument o większych powierzchniach odciążenia dla tych systemów.
Wnioski i opinie można zamieszczać w komentarzach.
Pozostając jeszcze w temacie stałych urządzeń gaśniczych gazowych, podnoszę tym razem zagadnienie czasu retencji gazów gaśniczych. Zagadnienie nie byle jakie, bo nawet pytano o nie w jednym z egzaminów na rzeczoznawcę ds. zabezpieczeń przeciwpożarowych.
Stałe urządzenia gaśnicze gazowe są urządzeniami wykorzystującymi czyste środki gaśnicze – takie, które nie przewodzą prądu elektrycznego i nie pozostawiają żadnych resztek po odparowaniu.
O ile środek gaśniczy zmagazynowany w butli rzeczywiście nie pozostawia żadnych śladów, o tyle brudny rurociąg rozprowadzający – już tak. Skutki wyglądają wtedy następująco:
Istnieją cztery uznane gazy gaśnicze obojętne. Są to: czysty azot, czysty argon, mieszanina 50/50 azotu z argonem, oraz mieszanina azotu, argonu i dwutlenku węgla. Ich właściwości są bardzo zbliżone do siebie, ale nie jednakowe.
Działanie gaśnicze gazów obojętnych (azotu, argonu i ich mieszanin) polega tylko i wyłącznie na obniżaniu stężenia tlenu w chronionej przestrzeni, przez co niemożliwe staje się kontynuowanie reakcji spalania. W związku z tym faktem, wielokrotnie padają następujące pytania: Ile tlenu zostanie? Czy to bezpieczne?
Najnowsze komentarze