Na prośbę Jacka, publikuję tabelę porównującą gazy gaśnicze stosowane w SUG, z dodanym wierszem dotyczącym dwutlenku węgla.
Specjaliści ds. ochrony przeciwpożarowej pewnie niejedno już w życiu widzieli przy okazji audytów obiektów, za których bezpieczeństwo pożarowe są odpowiedzialni. Poniżej przykład, nadesłany przez Czytelnika.
Z tymi zaostrzeniami dotyczącymi gazów cieplarnianych i substancji zubożających warstwę ozonową to jest jednak dość skomplikowana sprawa. Jest kilka europejskich aktów prawnych, przyjętych w Polsce, które te sprawy regulują, i, nie wiem, jak Wam Drodzy Czytelnicy, ale mi nadal trudno się w nich połapać.
Dziś życie przyniosło mi okazję do zrozumienia pewnego wycinka europejskiego prawa dotyczącego fluorowanych gazów cieplarnianych, w grupie których znajduje się HFC 227ea, czyli znany pod nazwą handlową FM-200. (Zakładając bloga, przyjęłam założenie, że będę unikać nazw handlowych, jednak ze względów praktycznych, w tym wpisie zrobiłam wyjątek. Dlaczego? Bo jestem zdania, że większość operatorów SUG gazowych z tym środkiem gaśniczym, zna go właśnie jako FM-200, a nie HFC 227ea. A ten wpis jest w dużej mierze dla nich.)
Od razu uprzedzam: nie znajdziecie tu odpowiedzi na pytanie, które są lepsze.
Poniżej wklejam porównanie kilku głównych cech tych dwóch grup gazów. Opracowałam je jakieś 5 lat temu, ale raczej nic się nie zmieniło. No, może poza rosnącą popularnością systemów na gazy obojętne, charakteryzujących się stałym wypływem -> czyli słabnie argument o większych powierzchniach odciążenia dla tych systemów.
Wnioski i opinie można zamieszczać w komentarzach.
Pozostając jeszcze w temacie stałych urządzeń gaśniczych gazowych, podnoszę tym razem zagadnienie czasu retencji gazów gaśniczych. Zagadnienie nie byle jakie, bo nawet pytano o nie w jednym z egzaminów na rzeczoznawcę ds. zabezpieczeń przeciwpożarowych.
Stałe urządzenia gaśnicze gazowe są urządzeniami wykorzystującymi czyste środki gaśnicze – takie, które nie przewodzą prądu elektrycznego i nie pozostawiają żadnych resztek po odparowaniu.
O ile środek gaśniczy zmagazynowany w butli rzeczywiście nie pozostawia żadnych śladów, o tyle brudny rurociąg rozprowadzający – już tak. Skutki wyglądają wtedy następująco:
Substancje zubożające warstwę ozonową i fluorowane gazy cieplarniane – pojęcia te są w pewnym sensie podobne – obydwa dotykają problemu ochrony środowiska. Nie są jednak tożsame. W dalszej części artykułu opisałam te dwie grupy związków chemicznych.
Halony, to chemicznie rzecz biorąc, organiczne związki węgla, w których atomy wodoru zostały zastąpione atomami chlorowców (inaczej nazywanych fluorowcami lub halogenami), czyli atomami fluoru, chloru, jodu, bromu.
Istnieją cztery uznane gazy gaśnicze obojętne. Są to: czysty azot, czysty argon, mieszanina 50/50 azotu z argonem, oraz mieszanina azotu, argonu i dwutlenku węgla. Ich właściwości są bardzo zbliżone do siebie, ale nie jednakowe.
Lub inaczej trifluorojodometan, jodek trifluorometylu (CF3I), Triodide ®, Iodoguard ®
To organiczny związek chemiczny z grupy halometanów, pochodna metanu, w której trzy atomy wodoru zostały zastąpione atomami fluoru i jeden atomem jodu. CF3I, ze względu na swoje właściwości, zaproponowany został jako eksperymentalny zamiennik halonów. Również ze względu na właściwości, nie wszedł do szerszego zastosowania jako środek gaśniczy.
Najnowsze komentarze